अनुवाद

कविता एक - अनुवाद अनेक - भाग ३२ माझा सहभाग :
केलेच तु आपल्या
मना सारखे शेवटी
आळा घातलाच ना
माझ्या शब्दांना
की, ते आता
व्यक्त होणे अशक्य झाले

उडवूनच लावले सगळे
बोलणे,हट्ट,रुसवे
खदखदणारया भाताच्या
वाफे सारखे

तिला सदा गृहितच धरले
किती दिवस देणार
ती,आरोळी
शेवटी प्रामाणिक ती

तरी ही तू
तटस्थता
स्वैर आनंद
लोटू,नाकारु शकत नाही

मूल कविता:-- अपर्णा अनेकवर्णा
अनुवाद:-नयना(आरती)कानिटकर

जख्मा भरतात सगळ्या

शारीरिक पातळी वर

किती घाव केला तरी

भळभळून रक्त सांडले जरी

नियती आपले चक्र चालवते

हळू-ह्ळू नवीन कातडे उमलते

तश्या

जख्मा भरतातच सगळ्या?

मानसिक पातळी वर

झाला शब्दांचा वार जरी

शब्द टो्चले किती तरी

विचार आपले चक्र चालवते

हळू-हळू शब्दांचे कोंदण उघडते

तश्या

जख्मा भरतातच सगळ्या?

ह्रदयात जेंव्हा उतरती नश्तर

ते खोलवर जाऊन भिडतात

मन ते मेंदु पोखरुन काढतात

प्रयत्नाचा चक्र चालविला जरी

हृदयी घाव ना विरघळते

तश्या

जख्मा भरतातच सगळ्या?

कळ्सुत्रि बाहुली

आले मी जगात जेव्हा
खूप कोवळे होते तन-मन माझे
निसर्ग सम्मत दोर-नाळ
सहज गती तुझ्या हतात होती
हळू-हळू मी बागडु लागले
नाचले तुझ्या अंगणात
खूप धागे जोडले गेले मग मला
नात्यांचे, नियमांचे,संस्कारांचे
तरी तुझ्या दोरीला घट्ट धरून
आनंदाने हसत-खिदळत
बहरत होते मी वेली सारखी
अचानक अलगद ती दोर
तु नव्याने सोपविली नवीन हतात
मग अजुन धागे जोडले गेले
मी बहरत राहिले अंगणातून मासघरात
आनंदाने हसत-खिदळत
तुझा धागा अता सैल झाला
पण अजुन स्वत:
जोडलेल्या धाग्या संग
माझे नृत्य अविरत चालु राहिल
कधी अंगणात, कधी मासघरात
शेवटी परसदारात सुद्धा
एका कळसुत्री बाहुली प्रमाणे
कदाचित आनंदाने हसत-खिदळत

नयना(आरती) कानिटकर
१३/०१/२०१४